Leegte

Raar. Geen volleybalcompetitie deze week. Leegte dus. En toch. Een niet te
omschrijven spanning vult die leegte op. Is het verwachting? Is het het
uitkijken naar? Ik weet het niet.

Het laatavondjournaal beweert een basketbaluitslag te melden: 89-82 en ik
vind dat ik beter weet.
De tinteling tijdens de TV-reeks 'Allo, allo', wanneer Yvette kreunt "Oooh,
René" doet me denken aan onzen René.
Een tweemeterlange boommens, lopend onder een puntmuts, met aan de leiband
een plooibare fiets, spreekt me aan op het treinperron. Even vermoed ik het
met Tom te doen te hebben.
Lage schoolkinderen stormen enthousiast de trein uit. Meester Geert verwacht
hen met open armen, zeg ik stil.
Een toevallige ontmoeting in Brussel met een vrouw die me verrast met haar
basstem brengt me bij spelmakker Bas.
Dit lijkt iets dwangmatig.
Ik moet naar een dokter. Koen? Marc? Volleybaldokters, bestaan die echt?
Nee, dit gaat wel over. Ik neem gewoon een bad met bubbels. Wedden dat het
dan voorbij gaat? Yes, een bad vol theotrale kokosgeuren. Ik draai aan de
doucheknop. Een nevelspray lucht op. Ik overleef het wel in de mist. Straks
een aquarius-pompelmoes en ik ben weer een vedette. Tot donderdag